Eerste voorweekend 2009

Eindelijk… we mochten weer. En wat was het een weekend!

Eerst waren we met de hele band te gast bij de familie de Haan, om te genieten van de culinaire kunsten van Geert en Jeroen. Van loempia’s en Babi Pangang tot komkommersalade van ’t huis en pittige eitjes. Het was heerlijk!
Daarna op naar de Stoelemat voor het Neuzebal. Het was nog even spannend of we er wel heen konden, maar de kaartjes waren nog (net) op tijd geregeld. We hebben daar onze Joyce gespot met d’r peddel (dat rode mutsje was heel handig om je te kunnen volgen Sjoyce!). En we hebben natuurlijk heel hard meegezongen met het nieuwe liedje.
Onze eerste keer spelen was traditiegetrouw bij Marijn en Carla in ’t Slik. De stemming zat er al meteen goed is. Nog een biertje voor de band en ‘t feest was compleet.
Toen nog gespeeld in de Markies en de Ierse Pub. Daar hebben we meteen twee nieuwe hoofdsponsors voor de band gevonden, Hans de K. en Joran N. (je kunt toch moeilijk nee zeggen tegen al die lieve meiden die je een donateursgeschenk willen aansmeren…).
Omdat we die avond al zo ver gelopen hadden, besloten we voor de laatste keer spelen die avond een café in de buurt te zoeken, namelijk de Schorre. Daar hebben we nog een keer het repertoire eruit geknald en toen was het tijd om onze bedjes op te zoeken.

Want na een kort nachtje slapen door o.a. het nodige leed van de zogenaamde trommelvingers en trompet- en schuiflipjes (de muzikanten onder ons kennen ze wel), was het al weer vroeg tijd om te verzamelen voor wederom een mooi feest.
Maar daar moesten we eerst een groot verlies verwerken. Ellen d’r trompet had een nachtje op de grond slapen namelijk niet overleefd en is op tragische wijze ‘overlopen’. Maar met een leentrompet (zonder harpje, dat wel) kon ze gelukkig weer uit volle borst toeteren.
Eerst hebben we een bezoek gebracht aan het zuidwester(n)bal, waar onze Lin niet helemaal ongeschonden vandaan kwam. Ze heeft niet alleen op ‘t vel van d’r trom geslagen, maar ook ‘t vel van d’r vingers… wat een inzet!
Daarna zijn we gaan blazen bij Pol. Daar kwamen we onze bandoma tegen, die zo’n grote fan is van de band dat ze speciaal naar Pol was gegaan, omdat ze het voorgevoel had dat wij daar wel zouden gaan spelen die dag. Over intuïtie gesproken…
Tenslotte zijn we naar ’t Zwijnshoofd gegaan, waar we de volledige delegatie renners van het WK veldrijden tegenkwamen, met wielerbroekjes en al. Na een zeer luidruchtig feestje daar, bleef het nog lange tijd onrustig in ’t Krabbegat. Overal bleven Telentjes opduiken die onder luidkeels gezang en getetter op zoek gingen naar iets om hun maagjes mee te vullen. Maar uiteindelijk lagen alle Missen lekker te slapen, om zich alvast weer op te laden voor volgend weekend. We zien jullie dan!

De vrouwkes van Misskend Telent